Ya Hep Birlikte Ya Hiç Birimiz

Araştırmacı Çevre Yazarı Türksen Başer Kafaoğlu

Dünya, güneş, ay ve yıldızlar.  Bu dev oluşumda,  bizler de evrendeki diğer canlılar gibi,  etrafımızdaki sayısız varlıkla birlikte farklı farklı yaşamlar oluşturmuşuz.  Oksijen alıp, Karbondioksit veriyor ve besleniyoruz. Kışa göre üstümüzde, arslanların, kaplanların, kuşların üstünü kaplayan kürk ve deri gibi doğal koruyucalar yok. Üşüyorsak ısınmanın, aç isek beslenmenin yollarını, bize ayrıca sunulmuş olan aklımızı kullanarak  çözebilmekteyiz.  Görülen o ki  insanlara: korunma, beslenme,  üretme, gelişme ve geliştirme gibi çok iş düşmekte.   Cansızlardan ve diğer canlılardan  bağımsız yaşayamıyacağımıza göre, onları incitmeden, karşılıklı dost  dayanışmasıyla bir yol bulmamız en doğrusu.  Böylece, biz neyiz?  sorusunu sıkça yineliyerek,  gerçekleri görmemiz ve haddimizi bilmemiz de gerekecek.  

 Aslında, insan türünden olan her birimiz:  seçme şansımız olmadan  her hangi bir kara parçasında buluvermişiz kendimizi.  Büyüyüp  aklımız erene dek, anne ve babamızı, kim olduğumuzu, nasıl  bir coğrafyada, hangi koşullarda olduğumuzu ve  bizi kucaklayan toplumun yapısını, özelliklerini aklımız erene dek bilememişiz.  Kulaklarımıza üflenen  doğru ya da yanlış bilgilerle donatılmışız.  Dünyalı olarak denk geldiğimiz  her hangi bir yerde,  zamanla toprağımız,  taşımız, suyumuzla yeşerip,  gelişmiş ve kök salmışız. Hatta bizden önce yaşayanların da bir parçası olmuşuz.

Bütünsel resme bakılıp, yaşadığımız yer ve koşullar düşünüldüğünde, bizler epeyce şanslıyız. Bulunduğumuz ekosistemde:  engin denizler, gürül gürül akan su kaynakları, mis kokan verimli topraklar, çeşit çeşit ürünler,  hayat veren ulu ulu ağaçlar, rengarenk  kelebekler ve cıvıl cıvıl ötüşen kuşlar var.  Her yıl Dört mevsimi yaşıyor, her gün güneşi doğarken ve batarken  tüm renkleriyle, ışıltılarıyla görebiliyoruz.  Bu durumda yapmamız gereken,  yaşamımıza düşen payı,  canlı ve cansız dünyalı  dostlarımızı  küstürmeden doğru kullanabilmek.

İşte tam da bu noktada, kim olduğumuzu hatırlamak, nerelerden geldiğimizi ve verilen armağanların değerini gerçek yanıyla bilmek: Dünyaya bakışımızı, toplum olarak  vereceğimiz kararları etkileyecek, hatta değiştirecektir.

Aksi halde, sahip olduklarımızı bir anda yitirebiliriz.  Çünkü basitçe tanımlamaya çalıştığım  dünyalılar olarak, bizlere armağan edilen yaşamsal yapı, sahip olunması gereken  güzellikler, halka halka bozulur ve  söz konusu huzur kaçıran görüntüler,  dünya canlılarının çoğunu mağdur edebilir.  Kapitalist sistem yönetimlerinde, biindiği gibi birincil bileşen  sermaye kesimidir. Aralarında ufak tefek menfaat anlaşmazlıkları olsa da,  kolayca hallleşilir.  Yaşanan çoğu tarihi süreçde, bizimkiler ve onlar kavgası,  gözümüzün önünden  yaralayıcı filim şeridi gibi gelip geçmekte.  Günümüzde de ne acıdır ki, dünyanın her yerinde  çocuklar ölüyor,  gençler sınır kapılarında bekleşiyor,  kadınlar şiddet görüyor, annelerin canından can gidiyor, yoksunluk ve yoksulluk artıyor.

Oysa  dünyanın neresinde olunursa olunsun, insan onuruna yaraşır bir biçimde,  doğal ortamlarda yaşam sürmek her bireyin anayasal ve yasal hakkı.  

Bu yönde kendinden çok gelecek kuşağı düşünerek çaba gösterenlerle birlikte zaten doğal denge gücü de,  sık sık  “Yeter Artık  Yordunuz Beni “ demiyor mu?  Anlaşılan  o ki,  canlı cansız  dünya dostlarımızın da her biri  bizim gibi isyanda.  O halde  her bir köşede yaşanan  doğal felaketleri azaltabilmek ve  sağlıklı yaşamak için son sözümüz “ Ya hep birlikte ya hiç birimiz” olmalı.